Pettan bakarregi sentitzen zen. Haibertzetaraino, irriak eta kantak zuahitz handian entzuten irudikatzen zituela. Baina amesteari uzten ziolarik, oraindik bakartiago sentitzen zen.
Udaberriko egun eder batez, Pettanek erosketak egiten zituen Parisetxe saltegian, eta han, bere bizitza aldatuko zuen topaketa bat egin zuen.
Pettan se sentait trop seul. À tel point qu'il imaginait entendre des rires et des chants dans le grand arbre. Mais quand il arrêtait de rêver, il se sentait encore plus isolé...
Par une belle journée de printemps Pettan faisait ses cours à l'épicerie Parisetxe, et là, une rencontre transforma le cours de sa vie...