Alexandre Majorczyk

ODCHODZI POEZJA

Dzisiaj już nie istnieje, został tylko zmrok,
Odbicie ostatnich odblasków przeszłości.
Migają rozbłyski…wszędzie…gdzie sięga wzrok,
I wije się droga do zawsze, do całości.
Noc prowadzi kursem wstążki ku ciemności.
Idzie z obu stron cienia, cichy wyrok.
Quantum czasu płynął jak atrament, o krok
Urok w tajemnicy zaniknął w nicości.
Echo światła wygasło, niczym smutny prorok.

A wszystko będzie jak dawniej, bez poezji.

TRADUCTION:

LA POÉSIE S’EN VA

Aujourd’hui n’existe plus, il ne reste que le crépuscule,
Le reflet des dernières réflexions du passé.
Les flashes clignotent…partout…à portée de vue,
Et serpente la route vers toujours, vers la plénitude.
La nuit conduit le cours du ruban vers les ténèbres,
Il va des deux côtés d’une ombre, verdict silencieux.
Un kwant de temps coula comme l’encre, un pas de plus
Le sort en secret disparut dans le néant.
L’écho de lumière s’éteignit comme un triste présage.

Et tout sera comme avant, sans poésie.